تعطيلات نوروز امسال، فرصتي دست داد تا چند روزي عازم سفر شوم. اگر چه 5 روز بيش‌تر طول نكشيد، اما خيلي‌ خوش گذشت.
در دل سفر كوتاه من، سفري طولاني نيز نهفته بود! يكي از طولاني‌ترين سفرهايي كه ايراني‌ها تا به حال داشته‌اند!
هنگام گردش در مجموعه كاخ سعدآباد تهران، از موزه‌ي "برادران اميدوار" هم ديدن كردم.
كتاب "سفرنامه برادران اميدوار" را حدود سال 1364 براي اولين بار در بين كتاب‌هاي كتابخانه پدرم در خرم‌آباد پيدا كردم. ابتدا محو تماشاي عكس‌هاي آن شدم. تصاوير از ملل، قبايل، زمام‌داران، حيوانات و ... كه متأسفانه اين كتاب قديمي اواخر دهه 60 پاره پوره شد و از بين رفت!
حدود 6 سال قبل، نسخه‌اي جديدتر از اين كتاب كه البته نسبت به نسخه‌ي قبلي كم‌حجم‌تر نشان مي‌داد و مي‌توان گفت خلاصه شده بود را از كتاب‌فروشي صارمي (مرحوم احمد صارمي‌راد) در خيابان مطهري خرم‌آباد خريدم.
اينك در نخستين روز سال 1394 توفيقي دست داد تا از نزديك موزه‌ي برادران اميدوار در كاخ سعدآباد تهران را از نزديك ببينم. خاطرات دوران كودكي به نوعي برايم تداعي شد.
نكته‌ي جالب توجه اين كه هنگام ورود به مجموعه سعدآباد، نفراتي كه قبل و بعد از من از طريق سيستم ديجيتال ورودي مجموعه، مشغول رزرو بليط ورود بودند، استان محل اقامت خود را لرستان ثبت كردند و اين نشان مي‌داد كه هم‌تباران من در آن روز، سهمي عمده از بازديد از اين مجموعه‌ي تاريخي را داشتند. 

من در كنار ماشين سيتروئن و موتور برادران اميدوار- موزه سعدآباد در كنار اتومبيل سيتروئن و موتور برادران اميدوار- موزه سعدآباد تهران (يكم فروردين 1394)

همراه با پسرم (حاج اميرحسين جايدري)