ایرج کاظمی: حدود سال 1325 عبدالحسين فطرس اهل بروجرد كه ديپلم تربيت بدني داشت به عنوان دبير ورزش به خرم‌آباد آمد و در دبيرستان پهلوی سابق كه تنها دبيرستان پسرانه‌ي شهر بود به خدمت مشغول شد. وي بعدها رئيس تربيت بدني اداره فرهنگ شد و چند سالي در اين سمت باقي ماند تا اين كه فارغ‌التحصيلان بومي رشتهي تربيت‌بدني در سال 1339 به خرم‌آباد آمدند. پس از آن، فطرس دوباره دبير ورزش شد و چند سال بعد مسووليت امور تربيتي را عهده‌دار گرديد.

در همان سال‌هايي كه فطرس كارش را در دبيرستان پهلوی به عنوان دبير ورزش آغاز كرد، تعدادي از دانش‌آموزان مستعد به رشته‌ي وزنه‌برداري روي آورده و در اين رشته جايگاهي پيدا نمودند. سيد عبدالله خلفي، مرحوم سيد‌حسن چرمي(حكمت)، منوچهر كاظمي و هوشنگ صالحي‌لرستاني از نخستين كساني بودند كه به وزنه‌برداري روي آوردند و گهگاه در مسابقات قهرماني كشور نيز شركت مي‌كردند.

چون اين جوانان بدون مربي كاردان بوده و به صورت خودساخته و خودرو اين ورزش را دنبال مي‌نمودند، لذا در عرصه‌هاي رقابتي كشور موفقيتي كسب نمي‌كردند.

برخي از آنها نيز به پرورش اندام علاقه‌مند شده و با استفاده از وسايل بسيار ابتدايي به اين ورزش روي آوردند. مرحوم پاپی‌‌علي شاهی‌‌نژاد، صادق سيف، زنده‌ياد مراد روزگرد، نورالله سيف، سیدمحمد خلفی، پرویز جایدری، غلام(جهانشاه) اسدی، نوبخت ضیا، يدالله اميدزاده از جمله‌ي اين افراد بودند. ابزار كار آنها يك جفت دمبل، فنرهاي دو طرفه و ميزهايي كه نجارها به صورت گردهماهي با راهنمايی ورزشكاران مي‌ساختند، وسايلی بود كه مورد استفاده‌ي ورزشكاران پرورش‌اندام در آن روزگار قرار می‌‌گرفت.

پس از نسل اول وزنه‌برداران خرم‌آباد، افرادي مثل محمد خلفي، پرويز شجاع، محسن حجاريان و پرويز جام‌آبادي به عنوان نسل دوم در اين رشته جا افتادند. محمد خلفي از استعدادهاي نادر روزگار در زمان خود بود كه با استفاده از هوش بالا و فيزيك بدني مناسب مدارج ترقي را در اين رشته پيمود.

وي از يك دستگاه هالتر كه آن زمان قيمت بالايي داشت در منزل بهره مي‌جست. خلفي اوايل دهه 40 با ركورد 322 كيلو در 3 حركت(پرس، يك‌ضرب و دوضرب) چند مرتبه نايب‌قهرمان كشور شد. وي نقش مربي غير رسمي دوستانش را نيز ايفا مي‌نمود.

سال 1343 مسابقات وزنه‌برداري قهرماني كشور در خرم‌آباد برگزار شد. سيد مصطفي وكيلي فرماندار وقت لرستان (1337 تا 1339) با سر لشكر ايزدپناه رئيس تربيت بدني كشور رفاقت داشت و قول برگزاري اين مسابقات را در خرم‌آباد از وي گرفت. منتها مأموريت وي در لرستان به پايان رسيد و حسين عطايي فرماندار لرستان شد (1339 تا 1341) كه متأسفانه اين فرد با ورزش ميانه‌ي خوبي نداشت و تأخير در برگزاري مسابقه نيز به دليل سهل‌انگاري وي بود.

به هر حال در تابستان 1343 مقدمات فراهم شد و با تلاش رئيس فرهنگ لرستان، مسابقات در دبستان شاه عباس خرم‌آبادكه بعدها به نمونه تغيير نام يافت برگزار شد.(1)

اين مدرسه فضايي مناسب براي فعاليت‌هاي ورزشي داشت و مدير آن نيز فردي فعال و ورزش‌دوست به نام مرحوم حاج روح‌الله سراجي بود. تيم‌هاي سراسر كشور از جمله تهران كه استخوان‌بندي اصلي تيم ملي را تشكيل مي‌داد به خرم‌آباد آمدند. از اتاق‌هاي مدرسه به عنوان خوابگاه شد و غذاخوري هم مسافرخانه‌ي سعادت(2) واقع در شمشيرآباد تعيين شد! خرم‌آباد در آن سال‌ها مكان مناسبي كه بتواند پذيراي مسابقات كشوري باشد را در اختيار نداشت.

كلنك سالن ورزشي در سال 1338 به زمين زده شد و خرداد 1339 به بهره‌برداري رسيد كه هنوز هم اين سالن در شمال شرقی مجموعه‌ي ورزشي تختي قرار دارد. اين سالن قبل از آن كه مناسب مسابقات ورزشي باشد براي برگزاري امتحانات شايسته‌تر به نظر مي‌رسيد چرا كه فاقد رختكن، دوش و وسائل ورزشي بود! به هر حال براي افتتاح اين سالن، مراسمي با حضور فرماندار در نظر گرفتند.

پي‌نوشت‌ها:

1- در اوزان مختلف اين مسابقات، جعفرزاده، نكويي‌فرد، اميری و صفايی از خوزستان، سيف‌زاده و حكمت‌پور از اصفهان، دكتر صادقی از كرمانشاه و پيروی از مازندران به مقام‌هاي اول دست يافتند.

2- اين مسافرخانه بعدها به جنب اداره پست فعلي نقل مكان كرد و امروزه از آن اثري بر جاي نيست. چون سر راه شوسه‌ی خرم‌آباد به انديمشك قرار داشت، مسافران تهران- اهواز به ناچار شب را آنجا بيتوته مي‌كردند. من نيز سال 44 به عنوان افسر وظيفه پادگان وحدتي دزفول مشغول خدمت بودم و هر هفته يكبار اين مسير را طي مي‌نمودم. در خرم‌آباد گاراژ كارون و در انديمشك گاراژ حاج خنجر محل‌هايي بودند كه مسافران براي جا به‌جايي به آن جا مراجعه می‌كردند.

دوهفته‌نامه لرستان ورزشی

سه‌شنبه 31 شهريور 1388

سال اول شماره 5 صفحه 5